Juni staat bij mij in het teken van school door de examenperiode. Hierdoor wordt het koersen even aan de kant geschoven en neemt school dus de duidelijke bovenhand. Ik heb de competitie niet ‘on hold’ gezet, ik ben blijven koersen (zonder al te veel trainingsuurtjes).
De laatste koersen merkte ik steeds meer verbetering en dit gaf me dus goede moed om het op deze manier verder te zetten. Mijn laatste wedstrijden waren er zelfs ‘plezante‘, dit deed écht deugd! En dit was ook lang geleden. Met opgeheven hoofd kon ik dus uitkijken naar het BK, ook al kon ik er niet veel gaan doen, ik had er zin in.
Foto: Paul Hinninck
26 juni. Het Belgisch Kampioenschap van 2016 in Lac De l’Eau d’Heure. Voor sommigen een piek, een streefdoel. Voor anderen: de eerste wedstrijd na de examens. Voor nog anderen: starten zodat het startrecht van de daaropvolgende wedstrijden niet ontnomen wordt.
Mijn team, Autoglas Wetteren CT, regelde voor de deelnemende rensters een huisje op het vakantiedomein Landal Village l’Eau d’Heure. Alles was tiptop in orde. Ik denk dat andere ploegen hier meer dan een voorbeeld aan kunnen nemen. Het werd een leuk weekend met de beste teamgenootjes en op zondagochtend reden we in groep naar het startpodium.
Zeg maar zondagochtend… Er was nog bijna niemand te bespeuren. Waarom zouden ze ook? Op een zondagmorgen om 8u. Het startpodium stelde niks voor: trapje op, blaadje tekenen, trapje af en de fiets weer op. Niemand keek op of was geïnteresseerd, van een bepaalde sfeer was er dus zeker geen sprake.
De start was voorzien om 8u30, die van de mannen om 11u45. Eerder in de week van het kampioenschap begonnen de twijfels al op de kop te steken. Gaan de vrouwen wel op tijd binnen geraken voor het startuur van de mannen? Ik was ervan overtuigd dat het niet zo ging zijn en velen rondom mij waren dit ook.
Tijdens de opwarming hoorde ik Sanne Cant nog even navragen of ‘de mannen van den bond’ haar konden verzekeren dat ze de koers niet gingen inkorten. Ik hoorde de man bevestiging vragen en Sanne kreeg te horen dat ze de koers zéker niet gingen inkorten. Ik moest eens lachen en hield mijn hart al vast voor het verloop van de laatste koerskilometers. Want HALLO?! Als een renster als Cant dit al gaat navragen moet er toch een belletje beginnen rinkelen? Duidelijk niet hoor, 7 ronden it is. 7 x 15,5 km.
Rond 8u15 begonnen de eerste dames zich op te stellen aan de start en zoals verwacht stond het er al snel vol. De minuten werden afgeteld door de speaker en de start werd gegeven… Dit BK was de eerste keer in mijn leven dat er een transponder aan mijn fiets hing, het was de eerste keer dat ik mijn vertrouwde verzet achteraan inruilde voor een kleiner en het was dus ook de eerste keer dat ik tussen de volgwagens terecht kwam, hehe. Ik vond het allemaal heel spannend en heb zeker genoten van mijn eerste ervaring.
Foto: Brian Petyt
Ik vond het geweldig om op ‘de petit poggio’ te koersen en over de gekalkte namen te rijden, waaronder JULIEN er na bijna een jaar nog mooi tussen stond. Het werd een echte afvallingskoers en slechts 32 dames (van de 96 vertrekkers) reden de koers volledig uit.
Zoals voorspeld kwamen de dames niet op tijd binnen en mochten de profs een beetje wachten. ‘Maar ze zijn dat toch gewoon van te wachten op hun vrouw’, haha, mopjes. Ikzelf kon er minder mee lachen toen ze bij het ingaan van de laatste ronde het groepje met ons enige overblijvende ploegmaatje, Els Belmans, deden stoppen. Deze reden op nog geen 30 seconden van het peloton maar moesten de wedstrijd verlaten ‘zodat de mannen tijdig konden vertrekken’, wat toch niet veel uitmaakte want ze gingen sowieso moeten wachten. Hierdoor reed geen enkele renster van onze ploeg uit.
Proficiat organisatie. Het feit is, dat wat wij net op voorhand konden voorspellen ook uitgekomen is. Moesten ze wat meer ‘naar ons luisteren’ zouden ze daar geen koekje van eigen deeg moeten van eten… Hopelijk is het eentje dat een lange, vieze nasmaak heeft.
Met de neus op de feiten gedrukt keerden we huiswaarts. Ik ben benieuwd hoe ze dit in de toekomst gaan aanpakken. En dan spreek ik niet alleen over onrealistische starturen maar ook de hoeveelheid media-aandacht die zo’n wedstrijd verdiend, maar niet krijgt. Want weet u wie er de koers hard gemaakt heeft? Nee, u weet niet eens hoe de laatste kilometers voor de eindstreep eruitzagen.
Foto: Geert Nachtergaele
Ik maakte een filmpje van het weekend, hopelijk worden jullie er wat wijzer uit.
Mijn volgende wedstrijd is op zondag in Beveren, start om 15u op de Markt.
Julien koerst morgen IWT Oetingen en zondag de profkoers van Roeselare.
Fien De Paepe 